تاثیر مشاوره شغلی بر ریسک‌پذیری متعادل توان‌خواهان جسمی-حرکتی

مقدمه: ریسک‌پذیری متعادل عامل مهمی است که بر اشتغال و پایداری شغلی تاثیر می‌گذارد. فقدان مهارت ریسک‌پذیری متعادل در میان کسانی که با کم‌توانی زندگی می‌کنند، می‌تواند موجب بیکاری آن‌ها شود. هدف این مطالعه بررسی تأثیر مشاوره شغلی بر ریسک‌پذیری متعادل توان‌خواهان جسمی حرکتی بود. روش: مطالعه به روش کارآزمایی بالینی در میان توان‌خواهان جسمی حرکتی در مجتمع توانبخشی آموزشی رعد در کرج به‌منظور سنجش تأثیر مداخله نه جلسه‌ای مددکاری گروهی بر ریسک‌پذیری متعادل آن‌ها انجام شد. چهل و شش نفر وارد مطالعه شدند و به‌صورت تصادفی در گروه مداخله (بیست وسه نفر) و گواه (بیست وسه نفر) قرار گرفتند. ریسک‌پذیری متعادل قبل از مداخله، بلافاصله بعد از مداخله و دو ماه پس از مداخله با استفاده از پرسشنامه ویژگی‌های کارآفرینان ایرانی سنجیده شد. ازآزمون یومن ویتنی برای ارزیابی نتایج استفاده شد. نتایج: میانگین سنی شرکت‌کنندگان سی وسه سال، معلولیتشان از نوع پولیو (فلج اطفال) واکثریت آن‌ها مرد بودند. اگرچه نتایج نشان دادند که بین دو گروه مداخله و گواه در پس‌آزمون تفاوت معنادار وجود ندارد، اما ریسک‌پذیری متعادل گروه مداخله در پیگیری (شصت روز پس از مداخله) به‌طور معناداری بیش از گروه گواه بود. بحث و نتیجه‌گیری: مداخله مددکاری اجتماعی در زمینه ریسک‌پذیری متعادل روشی موثر برای افزایش ریسک‌پذیری متعادل در میان توان‌خواهان جسمی-حرکتی بود. پیشنهاد می‌شود این مداخله به‌عنوان بخشی از خدمات توانبخشی حرفه‌ای ارائه شود.